piątek

eh, jakże wspaniale się czuję! i tak już od kilku dni. Co jest grane??? Jedno jest pewne, bo sprawdzone. Zu póki co nie będzie miała rodzeństwa :-) Więc skąd ta radość życia pomimo sennych zębów?

Legia-Lech 2:0. Czyżby pomogły śpiochy małej?

Dziś wróciłam do nauczania, mam też dwa zlecenia do zaliczenia a za sobą miłą rozmowę z tym, który mnie zna. I pewnikiem wiedziałby, że się spotkałyśmy.

8 miesięcy Zu. Kiedy to przeleciało?

Dziś wspaniały spacer i te małowolsztyńskie, a raczej typowo wolsztyńskie zajadłe komentarze. A Żoka nie ma już wąsa! Jadłam z Lisem lody. Wreszcie. Włoskie z nazwy, niebiańskie w smaku. Jak w dzieciństwie - najlepsze przy dworcu. Smak czekoladowo-śmietankowy. Pycha!

poniedziałek

Jeju, jak nas wspaniale pogoda rozpieszcza! Jesień już, a jakże pięknie :-) W parku kasztany, żółcą się liście, ludzie jakoś wolniej spacerują... a te światło... wspaniała 40! Już wkrótce zabroniona... Zu nie będzie wiedziała co to żarówka 40. Teraz sobie to uświadomiłam :-) Co jeszcze się zmieni zanim dorośnie?

Po kilku marudnych dniach do domu wrócił spokój i radosny rechot. Zu wciąga nowe smaki - ostrożnie, z dystansem, po łyżeczce - czasem pól. Odkryłam dziś, że żadna butelka, żaden minikubeczek, ani nawet łyżeczka nie jest tak dobre jak prawdziwa, "dorosła" szklanica po nutelli. Zu wypiła z niej "po dorosłemu" solidną porcję bardzo gęstej kaszki. Jestem z niej dumna!

I tak oto nie wyniki czyjejś firmy, nie udana reklama, nie wspaniały koncert czy chwycona zgrabnie poprzeczka na 9 progu a łyk kaszki jest teraz moim zachwytem :-)

Czasem się boję, że tak mi zostanie ;-)

M. w drodze z Poznania. Wiezie wyrzuty sumienia. Na szczęście już po wszystkim - czas liczyć na zyski w naszej "rodzinnej firmie". Bardzo chciałabym żeby przyniosła mu nie tylko finanse ale i satysfakcję. I żeby w przyszłości stała się jedynym miejscem pracy dla nas - Trzymaków ;-) Oczywiście w pięknym domu na skraju brzozowego zagajnika. Czy zagajnik może być brzozowy???

Dziś po raz pierwszy od roku zrobiłam naleśniki. Z kosteczką milki w serii limitowanej. Pycha! Mam nadzieję, że Zu nie wysypie i będe mogła powrócić do mojego mlekopijania.

Swoją drogą - jakoś dużo energii we mnie. Jesień to aby na pewno?
Jesień. Jarzębina czeka na swoją kolej.

środa.

Środa wieczór. Małżon na męskim spotkaniu, Pyza śpi po kombinacjach norweskich, a ja zajadam zielono-czarne oliwki z papryką w oliwie z tych pierwszych oddychając powietrzem pełnym pomidorów od teścia. Tak! Teść raz po raz podrzuca nam torby z pysznościami z działeczki i tym razem były to znakomite, dojrzałe w wrześniowym słońcu pomidory. A za chwilę będzie z nich pyszny przecier z czosnkiem, papryką i gałązką rozmarynu. Kolejny etap "wekowego" szaleństwa.
Byłyśmy dziś z A. po jarzębinę. Jutro stanie się konfiturą do zimowego mięsiwa. Jeszcze tylko żółte śliweczki... i grzyby! ale te dopiero jak zaczną się pojawiać. Póki co w lasach wrzośce. Piękne.
A skoro o jarzębinie to i o jeziorze i łabędziach należałoby wspomnieć. Wspaniale urosły szaraki. I choć wielkością już bardzo dorosłe, to nadal wydają z siebie "dziecięce" dźwięki. Piękny ten wrzesień.

W parku sypią się kasztany :-) Kupa wrażeń jak na jeden spacer.

W poczcie zaproszenie do Gostynia na festiwal. Kuszące.

Sama i w spokoju, więc za chwilkę zacznę segregować zdjęcia z Sowich.
Ciągle jestem na tarasie...

Moje największe szczęścia. Wróciliśmy z pierwszych rodzinnych wczasów. Palikot tłumaczy o ciążach, rozmawia o "nienaturalnościach", a ja myślami jestem jeszcze na tarasie w Sokolcu.
Było wspaniale! piękna pogoda, rewelacyjne trasy i moje dwa szczęścia największe.
Trzy wspaniałe momenty - Zu i M. śpiący. Zu w cieniu tarasowej balustrady, M. w wygodnym łóżku. A ja z kawką z widokiem na ... prawie Przełęcz Jugowską :-)
Drugie? wyjątkowo urokliwa i średnio męcząca trasa zielonym szlakiem na Wielką Sowę. Trzeci? półtorej godziny przy schronisku Zygmuntówka. Najpiękniejsze miejsce w Górach Sowich. Polecam!

A jak wspaniale było patrzeć na M. - Nosiciela! ;-) MT sprawdził się w 300%! Anetka - dziękujemy!